**

tak wiele czasu poświęciłam
na budowanie zamku z piasku
który wciąż niszczył przypływ

24 godziny to
dużo i mało
i wszystko i nic
to co tak ważne bywa nieuchwytne
chce być wolne
lecz my chcemy to zatrzymać

każdy uśmiech gest rozmowa
to wszystko kiedyś mnie spotkało
motyle które zamknęłam w klatkach
prędzej czy później odlecą
nim przedziurawię im skrzydła
tęsknotą serca

drzwiczki same się otworzą gdy przyjdzie czas
bo im dłużej patrzę przez kraty
tym bardziej ślepnę

na szczęście
złapałam raz motyla
jednego jedynego
usiadłam na piasku
w miejscu gdzie był mój zamek
zanim został zniszczony

czemu nie mogę złapać w klatkę
przeszkód
i wyrzucić daleko od siebie 
myślałam
lecz woda przelałaby się przez kraty

siedząc w tym miejscu nie zauważyłam
kiedy otworzyły się drzwiczki i motyl
wyleciał

nie został skrzywdzony jak inne
które próbowałam zatrzymać
na zawsze
szczęścia nie można odczuwać cały czas
ono samo wie kiedy odejść

spojrzałam na motyla
przy innej osobie
siedziała niedaleko mnie
a gdy go ujrzała zaczęła budować zamek
z kamieni
i żaden przypływ nie mógł go zniszczyć
tak jak nic nie mogło zniszczyć tego
motyla

tego wspomnienia

szczęścia

które może i odchodzi
ale zawsze wraca

2015